Hocamız Neriman Altındağ Tüfekçi’nin Ardından…Y.Doç.Dr. Göktan Ay


Toplam Okunma: 3146 | En Son Okunma: 21.11.2024 - 03:38
Kategori: Tarih ve Anılar

Müzik camiası için acı bir kayıp daha… Konservatuara girdiğimizde en çok paylaşımda bulunduğumuz değerli bir hoca, ses sanatçısıydı. Özellikle Atatürk Korosu çalışmalarında, Nida hocamızla beraber, yörelerin en iyi şekilde saz ve ses olarak icrasına önem vermeleri takdire şayandı. Yıllar geçtikçe, diğer TRT sanatçılarının, neden Neriman Hanım’dan bahsederken, dikkatli, saygın ve sevgi dolu ifadeler kullandığını anlamıştım. O folklor değerlerine saygılı, insanları seven, özellikle bir şey öğrenmeye meraklı gençlere zaman ayıran bir kişiydi.

Bir türkünün hakkını vermek için, aylarca çalıştığını anlatırdı. Özellikle Azeri ezgilerinin aynı üslupta söylenmesi için ödün vermezdi. Yörelerin kendine has uslup ve tarzlarının bozulmasına karşı çıkardı. Zaten bu güzel ve ciddi çalışmaları ona şeflik yolunu açmıştı. Koroyu yönetirken, kendisinin de ne kadar heyecanlı ve mutlu olduğunu görürdük.

Hocamla bir çok konuyu paylaşırdık. Özellikle, tarihi binamızdaki üst katta, sağ tarafta rahmetli Nida hocamızın odası vardı, (yanında bir süre rahmetli Selahattin İçli hocamızda bulunmuştu.) biz genç asistanlar olarak 7 kişi göreve başlamıştık. O zamanlar odamız yoktu, dolayısı ile boş zamanlarımda Nida Bey’in odasına oturur onların sohbetlerini, hatıralarını, bize verdikleri mesajları dinlerdik.
Konservatuarımızın kuruluşunda ve 2 sene sonra 20 ye yakın hocamızın görevden alınması sırasında (Neriman Hocamızda listedeydi) Sn.Berker ve arkadaşları ile beraber mücadele etti. Bizlere “Bu görevden alınma kanunsuzdur, ücretsiz de olsa biz sizi bırakmayacağız, derslere gireceğiz” diyerek destek vermişti.

Daha sonra Atatürk Korosu’nun THM bölümünü başarı ile sürdürdü. Halk oyunlarını çok severdi. Konservatuarımız Türk Halk Oyunları Bölümü’nün kurulması sırasında Nida Bey ile birlikte, Prof. Fikret Değerli’ye büyük destek verdiler.

Bizlerin (asistanların) konservatuara alınması sırasında önemli destek ve yakınlıklarını gördük. Türk halk müziğini disiplin içinde öğretmek ve yaymak amacıyla yaptıkları hizmetler büyüktür.Biz de onların açtıkları yolda ve doğrultuda hizmet vermeye devam ediyoruz.

Tüfekçi ailesi, “İstanbul Devlet Halk Müziği Korosu” kurulması sırasında, olağan üstü çaba gösterdiler. İmtahanlar yapıldı, kazananlar açıklandı, ancak 12 Eylül oldu, çeşitli nedenlerle koro iptal edildi. O sırada biz kazananlar olarak, Nida Bey ve Neriman Hanımın bilgisi doğrultusunda çok uğraş verdik, Ankara’ya yazılar yazdık, basına bilgi verdik, kendileri bu çalışmalara resmen katıldılar, resimler çekindik, ancak çözüme ulaşamadık.

5 sene süren TRT İstanbul Radyosu Program yapımcılığım sırasında, kendi adıma konuklu programlar da yapmıştım. Bu programların baş konukları her zaman Nida Bey ve Neriman Hanım olmuştu.

Sohbetlerimizin birisinde derlemeler neden yapılmıyor? denince, ben hemen atıldım, “hocam Tokat’a gider miyiz? Ben her şeyi ayarlarım? Daha sonra da diğer arkadaşlar kendi illerinde devam ettirirler” dedim. “Olur” dediler. Ben, devamlı görüştüğüm, rahmetli valimiz Recep Yazıcıoğlu ile görüşerek durumu anlattım. Büyük heyecan duydu ve her türlü imkanı vereceğini söyledi. Ağustos ayı kararlaştırıldı, Nida Bey, Neriman Hanım, Fikret Bey, Sabahat Emir Hanım ve Ben bir derleme kurulu oluşturduk. Yazılar yazıldı, bu konservatuarın ilk derlemesi olacaktı. Ancak son dakikalarda aksamalar oldu, rahatsızlıklar oldu ve gezi gerçekleşemedi. Sn. Yazıcıoğlu’da çok üzülmüştü.

Başkanı olduğum, Türk Müziği Konseyi’nce düzenlenen “İstanbul Türk Müziği Günleri” içinde, her yıl, 6 sanatçıya özel hizmet ödülleri/plaketleri veriyorduk. Neriman Hocam, hep fazla ayakta kalamıyorum diyerek “ödül almayı”erteliyordu. Nihayet, değerli mezunumuz/arkadaşımız, kızları Gamze Tüfekçi ile bir program yaparak, CRR deki konsere getirebildik. Programın solisti Sn. İzzet Altınmeşe’ydi. Güzel bir sunuştan sonra, sahneye aldık, dayanamadı ve onun sesinden Türkiye’ye mal olmuş türkülerden birisi olan “Kışlalar doldu bugün”ü okudu. Salon ayağa kalktı. Bu sevgi ve saygının bir ifadesiydi. Çok mutlu olmuştuk. Daha sonra -bize göre çok erken- emekli olarak konservatuardan ayrıldı.

Hocamız, çok birikimli ve dolu bir insandı. Emeklilik zamanlarında, Tv ve radyolar, sanatçılar, kurumlar tarafından, gerektiği gibi değerlendirilebil dimi? Sanmıyorum!

Ben hocamdan da sürekli hatıralarını yazmasını istemiştim. Çünkü, evde Nida Bey’e gönderilen yüzlerce kaset vardı, bunların çoğu notaya alınmamıştı. Zannediyorum Gamze Hanım’a çok iş düşecek, bunları çok kısa bir zamanda THM sevenlerin istifadesine sunmak önemli bir hizmet olacaktır.

İnsanlar fanidir, doğru. Ancak, yapılan hizmetler, özellikle “insana yapılan yatırım çok kutsaldır.” Bizler, erişilmez olarak gördüğümüz sanatçılar ile birlikte çalışma imkanı bulduk, onlardan çok bilgi aldık, bizlere hep büyüklük yaptılar, hor görmediler, yanlarına aldılar, ancak rahat uyusunlar, çünkü aynı amaçla yürümeye devam edeceğiz.




Hoşgeldiniz